Manchester HatıЯası

Arabada calan sarki: "ozledim seni, dustum yollara.." hemde nasil ozlemestik seni Galatasaray.. Dile kolay 6 sene bekledik bu ani, sana kavusmayi. 6 sene sonra olmamiz gereken yere, Sampiyonlar Ligine donduk. Sampiyon oldugumuz gunle Sampiyonlar Ligi kuralarinin cekildigi gun arasindaki zaman bir turlu gecmek bilmiyordu. 30 Agustos gunu yasadigimiz heyecanin tarifi yok. Kuralari hem televizyondan hem uefa.com'dan takip ettim, bir yandan CL muzigini duyar duymaz akan gozyaslari ve durmadan titreyen ellerle.
Rakiplerden birinin Arsenal olmasini cok istemistim, ama onun yerine Londra takimi olmasada yinede Ingiltere'den bir rakip cikmisti ve ilk macimizi onlarla oynayacaktik. Hemen isyerinden izin alindi, araba ayarlandi, geriye biletler kalmisti. Biletlerle ilgili kulubumuzun cok gec aciklama yapmasi sinirleri baya bozdu, ama mac gunu yaklastiginda hepsini unuttuk. Hersey tamam derken mactan 3 gun once hastalanmam nasil bir sanssizliktir..
Mac gunu geldiginde ise hala hastaydim, bogaz agrisi bir turlu gecmiyordu. Agri kesicileri alip arkadaslari beklemeye basladik. 12.45 gibi yola ciktik. Avrupa'daki maclarimizda en cok hosuma giden sey yolda Galatasaraylilarla karsilasmak. Ozellikle Almanya ve Hollanda'da oynanan maclarda yollarda farkli farkli plakalar gormek gurur verici. Ilk Galatasaraylilarla Birmingham'dan once mola verdigimiz yerde karsilastik. Normalde Londra - Manchester arasi yaklasik 3 saat suruyor arabayla, ama 2 kez trafige takildigimiz icin biraz daha uzun surdu. Ikinci kez trafige takilmamizin sebebi Galatasaraylilarin bulundugu bir otobusle Manu formali bir bayanin kullandigi arabanin kaza yapmasiydi. Araclarda baya hasar vardi, ama umarim kendilerine bir sey olmamistir ve maca yetisebilmislerdir.
Manchester'a yaklastikca heyecan artiyordu. Old Trafford once levhalarda sonra uzaktan gorunmeye basladi. Etrafta o kadar cok Galatasarayli vardi ki, bizimkiler kesin Manulularin arasindan bilet almis diye dusunduk. Kapilara vardigimizda bu yaziyla karsilastik:

Stada girdigimizde bize ayrilan bolum dolu, diger yerler bostu. Manulular maca 10-15 dk kala stadi doldurmaya basladi. Tezahuratlar stadin disinda basladi, mactan sonra staddan cikana kadar devam etti. Mactan once tezahuratlarimiza karsilik veren tek grup kale arkasinda oturan ve yaklasik 20 cocuktan olusan bir gruptu :) Onlar bagirinca biz alkisladik. Kale arkasinda oturan Manulular surekli bizim tribunu izledi. Gol kacirdigimiz zamanlarda bize donup dalga gectiler, bizde Muslera penaltiyi kurtarinca ve bir pozisyonda gol diye bagirdiklarinda dalga gectik.
"Alemin krali geliyor" sesleriyle sahaya gelen takim ve sonrasinda calan CL muzigini duydugumuzda "iste bu be" dedim. Senelerce bekledigimiz ve ozledigimiz an bu an.
Macin teknik konularina girmeyecegim, sonucta biz oraya maci izlemeye degil takimimizi desteklemeye gitmistik, ama ilk golu yedigimizde eyvah kotu gidecek diye dusunmedim desem yalan olur. Macin basinda verilmeyen penaltimizin penalti oldugunu biz karsidan net gorduk, ama ne hikmetse ne orta hakem, ne yan hakem ne de ne ise yaradigini hala anlamadigim kale arkasinda bulunan hakem gordu. Golu yedikten sonra dusundugumden daha iyi oynadik. Gole yaklastigimizin anlar da oldu. Ozellikle Hamit cok iyi gorunuyordu.
O kadar cok ozlemis ki Galatasaray'i, herkes avizi ciktigi kadar 90 dakika bagirdi. Ne bogaz kaldi ne kulak.
Mactan sonra takimi tribune cagirdik. Once yari sahaya kadar gelip alkisladilar, ama biz cagirmaya devam ettik. Sonra tekrar toplanip tribune kadar geldiler. Eboue'nin son dakikalarda yere yatip cimleri yumruklamasi deli etti, ama herkesten uzun bir sure tribunun onunde kaldi. Hatta egildi ve tesekkur etti.
Uzun bir aradan sonra ve ozellikle Manu'ya bakarak cok daha az CL deneyimi olan aslanlarimizin mucadelesiyle gurur duyduk. Kagit uzerinde en zor macimizi atlattik. Insallah takimimiz en iyi yerlere gelir, biz de bol bol pesinden gideriz.