ultrAslan Avrupa sayesinde bir cok guzel insanla tanistim. Bazilariyla yillardir arkadas, bazilari ile ise adeta abi kardes gibiyiz. Hele iki abim var ki, onlarin yeri ayri; biri Halil (Kemence) abi, biri de Alpaslan (Dikmen) abi. Alpaslan abiyle Halil abi sayesinde tanistim. 2005-2006 senelerinde staj yapmak icin Turkiye'ye gitmistim. Sami Yen'de yalniz kalmamam icin tribunden bir kac kisiyle tanistirmisti Halil abim. Hangi mac oldugunu hatirlamiyorum, ama bir gun Eski Acik'ta Alpaslan abiyle karsilastigimda onunla tanismam icin "Halil abinin selami var" demem yeterli olmustu. O gunden itibaren ne zaman gorse mutlaka hal hatir sorardi. Ilk basta onca insanin ismini nasil hatirladigina, onca insanla nasil ilgilenebildigine cok sasirmistim, ama bunu anlamak o kadar da zor degildi aslinda. Sonucta ortada ortak bir sevda, Galatasaray vardi. Soz konusu Galatasaray oldugunda da akan sular durur ve elinden gelen herseyi yapardi.
Turkiye'de kaldigim surede bana cok yardimi oldu. Onu en son nikah torenimde gordum. O onemli gunumde yanimda olmustu, ben ise onun vedasinda yaninda olamadim. Bu hala icimde bir yaradir. Turkiye'ye senelerdir gitmiyorum o yuzden yanina gidemedim henuz. Gitmeye cesaret edebilir miyim bilmiyorum. Gormeyince sanki hic olmamis gibi geliyor. Sami Yen'in yikildigini gosteren resimlerden de uzak duruyorum mesela. Boyle yapinca sanki geri dondugumde hersey eskisi gibi yerinde olacakmis gibi geliyor. Kendimi kandirmaya calisiyorum aslinda..
Onunla ilgili bir cok anim var, ama onlardan bir tanesi var ki aklima her geldiginde canimi yakiyor. Arabaya bindigimde yaptigim ilk sey mutlaka emniyet kemerini takmak oluyor. Bir gun arabada giderken bunu goren Alpaslan abi "Avrupali oldugu nasil da belli hemen takiyor kemeri" demisti. O zaman gulmustuk, ama simdi bu konusma aklima her geldiginde uzuntuden bogazim dugumleniyor. Ah be abi, ah be abi.. Keske kelimesi cok anlamsiz biliyorum, ozellikle de bu gibi durumlarda, ama keske kemerini takmis olsaydin be abi. Boyle bir sebepten dolayi aramizdan ayrildigina inanamiyorum. Daha cok erkendi be abi..
Kaza haberini aldigimiz ani dun gibi hatirliyorum. Kac sene gecmis uzerinden, ama acisi hala cok taze. Her yerden haber almaya calistik. Inanamadik, inanmak istemedik. Kim inanmak isterki.. Resmi sitede cikinca haber yikildik. Hep baskalarinin basina gelen seyler vardir ya hani kendi basimiza gelecegini dusunmedigimiz, bu da oyle birseydi sanki. Kaza elbette olabilir, ama o bizim Alpaslan abimizdi.. Boyle bir sey onun basina gelmis olamazdi. Sonra haber resmi siteden bir sureligine kalkti tekrar umutlandik, ama maalesef..
Telefon numarasi hala duruyor, bir turlu silmek gelmiyor icimden. Ne bileyim, belki bir gun... keske cikip saka desen be abi..